آنقدر با باران ها در کوچه های دلتنگی ات خواهم بارید تا عاقبت  پیدا شوی و می دانم تو آنقدر در شاخ وبرگ سبز درختان گم خواهی شد که حتی خورشید نخواهد توانست تو را پیدا کند.

کفش های خاکی پدرم دم درب منتظر دست های من هستند تا پاکشان کنم و واکس بزنم، پاهای پدرم درد شدید دارد و انگشتان او سیاه شده‌اند.
 ولی دست های پیر مادرم مرا به آغوش پدر می دهد تا گریه هایم کم شود . من هنوز به عصای پدرم تکیه دارم. پدرم بخاری نفتی را روشن می کند تا گرم شوم. ولی چه کنم که روح من از فراق او همیشه سرد است،پنجره ها را می بندم.

دست هایم پر بود از گلابی

در برهوتی از سایه ها

و در چمدانی ترک خورده و خاکی و پر از خاطره ها

دست هایم پر بود از تهیدستی

در باغ هایی پر از حسرت انگور

با تنی لاغر و استخوانی و چشم هایی درشت و محروم

چشم هایی پر از سکوت

لای آن تمشک های وحشی با کودکانی گریان

گوش هایی سنگین و بزرگ و کر

باز امروز صدای دارکوب را

بر تنه خشک درخت آرزوهایم دیده ام

اگر بخاری زمستان گرمت نمی کند

حتما چوب ها هنوز خیس اند

پرواز کن تا بلندای قامت سخت صخره ها

حتما خورشید با تن پوشی از بنفشه ها گرمت خواهد کرد