با سیلی
سرخ کرده بود صورتش را
اما غم رفتن ستاره اش در اول هر غروب
چهره اش را نارنجی می کرد
و او تا ابد بر درختان پرتقال رنگ می پاشید
وبلاگ جای پای باد | آرامش نگاه
ما نگاهی دیگر به کتب فارسی دهه های پیش و نیز اشکالی متفاوت از نثر و شعرهای نو، خواهیم داشت.
دیدگاهها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.