کوچه ها را می شست
و لباسی رنگین، به دل خسته آن عابر تنها می کرد
آسمان قهقهه می زد به زمان
و زمین مست چونان، رقص کواکب می کرد
آفرین بر قدم پاک و خوش یمن بهار
که مقدس صنمی، کرسی بذل و بخشش به دریا می کرد