تقدیم به پدربزگ های عزیزم

روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت

زیر باران غزلی خواند و دلش تر شد و رفت

روز میلاد همانروز که عاشق شده بود 

مرگ با لحظه میلاد برابر شد و رفت

هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد 

آدمی ساده که یک روز کبوتر شد و رفت

                                                                    «ناشناخته»

تقدیم به پدربزرگ های عزیزم

دست تقدیر فروریخت به آب                                  

کاسه صبر همه در هیمنه آتش سوخت 

خاک قبرت همه در چادر مادر پیداست                      

گل نیلوفر آبی همه در اشکت سوخت

من ندیدم رخ ماهت و نهادی بر خاک                      

 دست هایم همه در داغ پدر ، چون شمع سوخت

صبح فردا که بیاید خورشید همه از سمت خدا        

  راز تنهایی بابا همه در ریشه و این قلبم سوخت

تقدیم به پدربزرگ های عزیزم

مهتاب در سینه سیاه آسمان محو شد

پدر بزرگ من تا ابد در افق ایستاده است 

چشم های کم سویش زخمی است بر روح من

و هوشیاری دنیایی اش با ستاره ها به کائنات رفت

تا بدرخشد خورشید هفت آسمان از قبر تنگ و تاریکش

می دانم در بهشت آن دو برادر با هم در آرامش ابدی اند

من کنون ترانه های کودکی ام را بدون پدربزرگ هایم خواهم خواند

و خاطره عزیزترین مهربانی هایشان را تا ابد بر پیشانی دارم