تقدیم به پدربزرگ های عزیزم

مهتاب در سینه سیاه آسمان محو شد

پدر بزرگ من تا ابد در افق ایستاده است 

چشم های کم سویش زخمی است بر روح من

و هوشیاری دنیایی اش با ستاره ها به کائنات رفت

تا بدرخشد خورشید هفت آسمان از قبر تنگ و تاریکش

می دانم در بهشت آن دو برادر با هم در آرامش ابدی اند

من کنون ترانه های کودکی ام را بدون پدربزرگ هایم خواهم خواند

و خاطره عزیزترین مهربانی هایشان را تا ابد بر پیشانی دارم