کودک آفتاب در کوچه های تنهایی کاشان می لرزید. با قصه های سرزمین خواب بیگانه بود. مردم  اغلب در سطح زندگی می کنند و کسی از اعماق چشمهایش خبری نداشت.همانند سیب یک معجزه بود و سرخی و شادابی را به چشم های حریص مهتاب ارزان می فروخت. پاک و فروتن و فیلسوف بود با همه تاریکی های سایه ها و با قلم مو محو می کرد پلشتی ها را.در چمدان زندگی در لابلای درختان اقاقیا آنقدر با شکوه و زیبا بود که نمی‌توان او را در سرزمین های سیمانی و بی روح و بیرحم با کاسه های کثیف سکه و ریا تعریف کرد......