صورتش باز فرو ریخت به دروازه شهر
و فقط چشم به این دنیا داشت
پاک بود چون گل زنبق در خاک
قاصد شادی و اندوه زمین بر ما بود
وبلاگ جای پای باد | آرامش نگاهما نگاهی دیگر به کتب فارسی دهه های پیش و نیز اشکالی متفاوت از نثر و شعرهای نو، خواهیم داشت.
دیدگاهها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.