بال هایت در آسمان ذهن من گشوده می شود
و تو در حباب هستی ، اشک هایت را به پای گل های نسترن می ریزی
من به بدرقه چشم هایت آمده بودم
ولی تو با بدرقه دست هایم رفته بودی
بال هایت در آسمان ذهن من گشوده می شود
و تو در حباب هستی ، اشک هایت را به پای گل های نسترن می ریزی
من به بدرقه چشم هایت آمده بودم
ولی تو با بدرقه دست هایم رفته بودی
وبلاگ جای پای باد | آرامش نگاه
ما نگاهی دیگر به کتب فارسی دهه های پیش و نیز اشکالی متفاوت از نثر و شعرهای نو، خواهیم داشت.
دیدگاهها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.